استحباب (قرآن)استحباب از احکام پنج گانه فقهی به معنای طلب غیر حتمی و غیر جازم می‌باشد که فاعل آن قابل مدح بوده و تارک آن سزاوار کیفر نیست. ۱ - واژه‌های مترادفدر این مدخل از واژه‌های «تطوع» و «نفل» استفاده شده است. گفتنی است، استحباب مواردی همانند انفاق و... که از صیغه‌های امر یا غیر آن فهمیده می‌شود در ذیل مدخل‌های خود بیان خواهد شد. ۲ - پانویس
۳ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۳، ص۱۱۳، برگرفته از مقاله «استحباب». رده‌های این صفحه : استحباب | موضوعات قرآنی
|